VERMEK, GÖNÜLDEN VERMEK

VERMEK, GÖNÜLDEN VERMEK

Yaratılanı sevmek gerek,
Yaradandan ötürü.
Çünkü bu insanı,
İyiliğe, güzelliğe götürür.
Nerde ihtiyacı olan varsa,
Bulup, yetişmek gerek,
Vermek, karşılık beklemeden,
Arttırır çünkü…
Kimsesizlere, yetimlere el uzatsak,
Sokakta yatar mı insanlar?
İnsanlığa yararlı olmanın kuralı,
“Başkaları için de, çalışıp, üretmek olmalı”
Madem, Müslümanız diyoruz,
O halde ne duruyoruz…
Okumak, çalışmak, en büyük ibadet,
Bunu neden bilmiyoruz?

YAŞAMAK
Bir şarkıyı söyler gibi,
Yaşamak gerek hayatı
Tüm ruhunu katarak.
Bir şarkıyı besteler gibi,
Yaşamak gerek hayatı.
En duygulu nağmeleri seçerek.
Bir güfteyi yazar gibi,
Yaşamak gerek hayatı,
Sözcüklerin en hasını bularak.
MIŞ GİBİ YAŞAMAK YERİNE,
İşte böyle yaşamalıyız.
Yoksa yaşam bizi yaşar,
Yavaşça öğüte, öğüte…

GÜCÜME GİDİYOR BÖYLE YAŞAMAK
İnsan, insandan vazgeçerken,
Müthiş egosuyla “BEN” derken,
Doğa insafsızca yok edilirken,
Gücüme gidiyor böyle yaşamak….
Emeğe saygı, hiçe sayılırken,
Zengin, paylaşma yerine DAHA DAHA derken,
Ülkemde ADALETSİZLİK fren tutmazken,
Gücüme gidiyor böyle yaşamak…
İnsanlık SEVGİ diye inlerken,
Şefkat, merhamet ararken,
Şarkıların yerini ağıtlar alırken,
Gücüme gidiyor böyle yaşamak…

Fevziye TURAN /kentekrani