Bizim çocuk oyunlarımız

Bir Öğretmenin Kaleminden 

Bizim çocuk oyunlarımız

1970’li yıllarda İstanbul’un boş arsaları biz çocuklarındı… Kuz- guncuk’ta evimizin karşısındaki boş arsada bulurduk kendimizi koşarak. Voleybol filesi hazırdı, takımlar kurulur, neşe içinde oynardık voleybolumuzu. Bir diğer arsa, başka oyunlar içindi. İstop, yakar top, ip atlama…

Tüm boş arsalar biz çocuklarındı özgürce. Şanslı çocuklardık. Apartman dairelerinde, modern hapishanelerde değildik, şimdi- ki çocuklar gibi.
Boş arsa deyince şaşırıyorsunuz değil mi?

Mecidiyeköy dutluktu, Avcılar semti yoktu o zamanlar; çamur deryasıydı. Esenyurt yoktu; Gayrettepe, Emekli Subay Evleri’nden önce boştu.
Ya şimdi? Her taraf beton yığını…

İnanın İstanbul’daki evimin her tarafı boştu, açıklıktı aldığımda. Ama ben daireyi seçerken, önünde mezarlık olanı seçtim, ileride çevresi beton yığınıyla dolsa bile, önümü kapatamazlar diye.
Birkaç yıl sonra, gerçekten de öyle oldu. Çevresi binalarla doldu.

BİZ ÇOCUKLUĞUMUZDA…
Körebeyle, her türlü kötülüğe gözlerimizi yumduk.
Saklambaçla, riyayı, talanı sakladık, gizledik.

Rengârenk bilyeler, şıkır şıkır mutluluk, içtenlik ışıldardı, Elim sende, derken bu el, BARIŞ’tı, KARDEŞLİK’ti.

Topaç çevirirken, mutluluktan başımız döner, dönerdi. İp atlarken, sanki gelecekteki yaşam engellerini atlardık.

Daha iyi bir dünyada yaşıyorduk,
Sadece yakar top canımızı yakıyordu.
İstop, hep çocuk kalabilmemizin bir isteğiydi. Kovalamacayla, sevgiyi, kardeşliği yakalamak için koştuk. Gece, neşeyle yıldızları saydık, kutup yıldızını aradık.

Ne yazık ki şimdiki çocuklar bu oyunları bilmiyor. Modern ha- pishane olan evlerde, ellerinde bilgisayarlar, karşılarında çizgi filmler… Çizgi filmlerle körelen hayal dünyaları…
Odaları oyuncak dolu, anne-babalar yorgun. Çocuklara zaman ayrılamıyor ne yazık ki… Bir yaşam koşturmasıdır gidiyor.
Çocuklar, sokaklarda oynamadan, arkadaşlığı tanımadan, pay- laşmayı bilmeden, sevgi ve ilgiyi yeterince görmeden, yardıma koşmadan, engelliyi kollamadan, markaların peşine takılmış, BÜYÜYOR. Bazı değerleri atlayarak…

Fevziye TURAN /kentekrani