Biz böyleyiz!

Yapısal gerçekler değişmez; bu, genlerimizde taşıdığımız bir gerçektir.

Bunu sporda da net görmekteyiz.

Sıkça tekrar edilen aynı beklentiler ile buna denk düşmeyen görüntüyle oluşan terslik ülke gerçeğimizden kaynaklanıyor.

Temelinde, karakter ve yapımızdaki bazı özellikler yatar.

İşin ilginç yanı ise, düşünce ile beklentinin buluşması için seçilen yöntemdir.

Bir hafta önce futbolda alınan mükemmel sonuç ve sonrası gelen yapı iyi incelenmelidir!

O müsabaka sonucundan sonra ki rahatlık; çoğu kez felaket ve beklenmeyen kötü neticeler yaşatmıştır.

Açıkçası 91.dakika dolduğunda bir sonraki maçın ilk dakikasına pek önem vermeyiz!

Rehavet herkes de vardır.

O ise felaketin net algısı ve işaretidir.

Belki de  büyüklerimizin “şımarıklık” dedikleri kendimizi gördüğümüz aynanın kendisidir!

Bu durumu takımlarda futbolcularda, politikacılarda ve iş alanında görmek olasıdır..

Duruş, yürüyüş, bakış  ve hareketlerle  davranışlardan bunu sezebiliriz.

Ancak yine de uyarıda yetersiz kalır ve belki de kendimizde bu havaya gireriz!

Yapacaklarımızı, sorumluluklarımızı değil; geçmişimizi konuşuruz ve adeta hava atarız.

Oysa hayat ve içindeki her şey bir programı taşır! Bunu görevde iken kendi kimliğim ile çoğu kez başarıyla çözerken çok sıkıntılar yaşamışımdır..

Geçenlerde bir devlet adamına rastladım ve beni ayakta karşılayıp;

– Hocam sen normal adam değilsin! Çok başarılısın, şimdi nerede çalışıyorsun?” diye sorarken görev verilmediğini söylediğimde şaşırdı…

Yine bu işin içinden gelen ve eleştirenler, çok samimi buldukları yakın çevreme başarılı olma özelimin nedenini soruyorlarmış daima!

Oysa ben sadece “yabancı” diye görev alan teknik adam ve giyilen formanın dahi puan ettiği takımlardaki yetersizliğini görünce; gerçekten sadece koşanlara ve atlet benzerliği olan futbolculara görev verirken dünya yıldızı olan kaliteleri de oynatamamasını saçmalık ve eziklik olarak görüyorum.

Genelde kurban seçilen hakemler ve onların da kendilerini kabul ettirme egosu ile yönettikleri maçlarda ki hatalar hep kaybeden tarafın dilinde pelesenk olunca aynaya bakmak gereklidir!

Kulüpler batarken dolu dolu transfer yaparak iflası körükleyenler ve  kendi yanındakine görev vermeyenlere sadece hatanın ortağı gözüyle bakıyorum…

Sonuç; yenilince kötü! Kazanınca yanlışların dahi unutulduğu bir futbol dünyamız var.

Oysa futbol bir takım oyunudur ve o da ancak sistemle proje ile yönetilir.

Anlık başarılar devamlılığı getirmez.

Sahadaki gerçek unutulur.

O zaman da sadece koşanların benzerliği içinde TOP’un mülkiyetini unuturuz!