İğne – İplik’te iğnenin hikayesi: “Bilinen en eski gözlü iğneler yaklaşık 40.000 yıl önce Sibirya’da ortaya çıktı”
Sidney Üniversitesi’nden bir arkeologun liderliğindeki bir araştırma ekibi, gözlü iğnelerin sosyal ve kültürel amaçlarla giysileri süslemek için kullanılan yeni bir teknolojik yenilik olduğunu öne süren ilk kişi oldu; bu, koruma amaçlı giysilerden, koruma amaçlı giysilere doğru büyük bir değişime işaret ediyor. kimlik.
Sidney Üniversitesi Arkeoloji Disiplini Onursal Üyesi Dr. Ian Gilligan, “Gözlü iğne aletleri tarihöncesinde önemli bir gelişmedir çünkü giyimin işlevinde faydacı amaçlardan sosyal amaçlara geçişi belgelemektedir” diyor.
İnsanların ısı yalıtımı için hayvan derilerini işlemek için kullandıkları taş aletlerden , vücuda oturan ve süslü giysiler yaratmak için kullanılan kemik bızların ve gözlü iğnelerin ortaya çıkışına kadar, neden kendimizi ifade etmek ve başkalarını etkilemek için giyinmeye başladık.?
Dr. Gilligan ve meslektaşları, Science Advances dergisinde yayımlanan “Paleolitik gözlü iğneler ve giysilerin evrimi” başlıklı yeni makalelerinde, giyimin gelişimindeki son keşiflerin kanıtlarını yeniden yorumluyorlar.
“Neden kıyafet giyeriz? Bunun insan olmanın bir parçası olduğunu varsayarız, ancak farklı kültürlere baktığınızda , insanların kıyafet olmadan da toplumda mükemmel bir şekilde var olduklarını ve işlev gördüklerini fark edersiniz,” diyor Dr. Gilligan. “Beni ilgilendiren şey, kıyafetin belirli ortamlarda fiziksel bir zorunluluktan, tüm ortamlarda sosyal bir zorunluluğa dönüşmesidir.”
Bilinen en eski gözlü iğneler yaklaşık 40.000 yıl önce Sibirya’da ortaya çıktı. Taş Devri’nden kalma en ikonik Paleolitik eserlerden biri olan gözlü iğneler, vücuda oturan giysiler yapmak için yeterli olan kemik bızlarla karşılaştırıldığında yapımı daha zordur. Kemik bızlar, sivriltilmiş hayvan kemiklerinden yapılmış aletlerdir . Gözlü iğneler, kiriş veya ipliğin dikilmesini kolaylaştırmak için delikli bir deliğe (göz) sahip modifiye edilmiş kemik bızlardır.
Kanıtlar, kemik bızların kişiye özel giysiler yaratmak için zaten kullanıldığını gösterdiğinden, delikli iğnelerdeki yenilik, daha karmaşık, katmanlı giysilerin üretimini ve ayrıca giysilere boncuklar ve diğer küçük dekoratif öğeler takılarak giysilerin süslenmesini yansıtıyor olabilir.
“Son buzul döngüsüne kadar giysilerin yalnızca geçici olarak kullanıldığını biliyoruz. Bunları ilişkilendirdiğimiz klasik aletler deri kazıyıcılar veya taş kazıyıcılardır ve bunların son buzul çağının farklı aşamalarında ortaya çıkıp kaybolduğunu görüyoruz. buzul çağları” diye açıklıyor Dr. Gilligan.
Dr. Gilligan ve meslektaşları, giysilerin bir dekorasyon öğesi haline gelmesinin, vücut boyama veya kasıtlı yara izi bırakma gibi geleneksel vücut süsleme yöntemlerinin, son buzul çağının sonlarında Avrasya’nın daha soğuk bölgelerinde mümkün olmaması nedeniyle, insanların hayatta kalmak için sürekli kıyafet giymek zorunda olmaları nedeniyle olduğunu savunuyorlar.
“Bu yüzden gözlü iğnelerin görünümü özellikle önemlidir çünkü bu, giysilerin dekorasyon amaçlı kullanıldığının işaretidir,” diyor Dr. Gilligan. “Gözlü iğneler, giysileri süslemek için gereken çok ince dikişler için özellikle yararlı olurdu.”
Bu nedenle giyim, yalnızca dış etkenlere karşı koruma ve rahatlık için pratik bir gerekliliğe değil, aynı zamanda bireysel ve kültürel kimliğe yönelik sosyal, estetik bir işleve de hizmet edecek şekilde gelişti.
İnsanların daha soğuk iklimlere yerleşmeleri ve aynı zamanda kabileleri veya topluluklarıyla ortak giyim tarzları ve sembolleri temelinde işbirliği yapmaları nedeniyle, düzenli kıyafet giymek daha büyük ve daha karmaşık toplumların oluşmasına olanak sağladı. Giysi üretimiyle ilgili beceriler, daha sürdürülebilir bir yaşam tarzına katkıda bulundu ve insan topluluklarının uzun vadede hayatta kalmasını ve refahını artırdı.
İklim ne olursa olsun insan vücudunu örtmek kalıcı bir toplumsal uygulamadır. Dr. Gilligan’ın gelecekteki çalışmaları, giysinin elbise olarak ortaya çıkmasının ötesine geçiyor ve giysi giymenin psikolojik işlevlerine ve etkilerine bakıyor.
“Kıyafet giyerken kendimizi rahat hissettiğimizi, toplum içinde kıyafet giymediğimizde ise rahatsız olduğumuzu kabul ediyoruz. Ancak kıyafet giymek kendimize bakışımızı, kendimizi insan olarak görme şeklimizi ve belki de kendimize nasıl baktığımızı etkiliyor.
Phys.org kScience X)