BİZ NELERİ TÜKETTİK VE TÜKETMEYE DEVAM EDİYORUZ

BİZ NELERİ TÜKETTİK VE TÜKETMEYE DEVAM EDİYORUZ

Sevgiyi, saygıyı, sağlığı, emeği, zamanı, kazandıklarımızı nasıl da çabucak tüketiyoruz, hiç düşündünüz mü?

Bir bakıyorsunuz “Çok seviyorum” ya da “Bu kişi çok saygıdeğer” diye duyuyorsunuz… Sonra biraz zaman geçiyor, o kişi tu kaka oluyor, kötüleniyor. Siz şaşkın şaşkın dalıp gidiyorsunuz…

Yaşamda hırsla her şeye sahip olmak için; koşuyor, koşuyorsunuz… Bir de bakıyorsunuz, sağlığınız gitmiş. Sağlığımızın tükendiğini ancak hastalanınca anlıyoruz…

Sokakta, evde, insanların ellerinde akıllı telefonlar, başları eğik, saatlerce onunla meşguller…

Okumak, el işi yapmak, sanatla uğraşmak yok. Üretmek nerede… Zamanımızı boş yere tüketiyoruz acımadan…

Adım başı AVM’ler, tüketmeye çağırıyor bizi. Koşa koşa gidiliyor, alınıyor, alınıyor… Evlere yığılıyor tıka basa. Gerçekten ihtiyacımız var mıydı alırken? Yoksa fiyatına, süsüne mi baktık… Evlerde tutulan ama hiç kullanılmayan eşyalara ne dersiniz? Sonra da çöpe giden…
Ya da önce evlere yığdığımız, sonra da sıkıldığımız giysileri, evleri rahatlatmak için, ihtiyacı olanlara verirken, kendimizi ne kadar da hayırsever görürüz…

Toplum olarak, biraz tutumluluğa gitsek, bu sefer de tüketimi nasıl çoğaltsak diye teşvik edilmeye gidilir.

Bu işte bir çarpıklık yok mu? Oysa eskiler ne kadar da tutumluydular… Evlerde dikiş dikilir, örgü örülür, kışlık yiyecekler hazırlanıp, kilere konulurdu. Bayanların ince çorapları çekilmeye verilir, yırtılan giysilere yama yapılırdı. Evlerde oyuncak yığınları olmaz, anneler bebek diker, babalar tahtadan arabalar yapardı…

Böyle bir toplumken, neler oldu bize… Neden her şeyi çabucak tüketir olduk… İlhan Şeşen’in şarkısındaki gibi…

NELER OLUYOR BİZE, YİNE NELER OLUYOR GÜLÜM, NELER OLUYOR SANA BANA NELER OLUYOR…

Fevziye TURAN /kentekrani